5 Dünya Yazarından 5 Kitap
Jack London'dan Mevlana'ya Kadar!

TURKKITAP.DE KAMPANYASI!.. 5 DÜNYA YAZARINDAN 5 SECME ESER!.. CEHOV'DAN MEVLANA'YA KADAR!.. 5 KITAP 34,50 EURO YERINE ŞIMDI SADECE 15,- EURO!...

SETIMIZDEKI ESERLER.

1) BİR MUCİZEDİR YAŞAMAK (MAUPASSANT):  
Hintli bir yaşlı usta, çırağının sürekli her şeyden şikayet etmesinden bıkmıştır. Bir gün çırağını tuz almaya gönderir. Hayatındaki her şeyden mutsuz olan bu çırak döndüğünde, yaşlı usta ona bir avuç tuzu, bir bardak suya atıp içmesini söyler. Çırak, yaşlı adamın dediğini yapar ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başlar. “Tadı nasıl?” diye soran yaşlı adama öfkeyle “acı” diye cevap verir. Usta gülerek çırağı kolundan tutar ve dışarı çıkarır. Sessizce az ilerdeki gölün kıyısına götürür ve çırağına bu kez de bir avuç tuzu göle atıp, gölden su içmesini söyler. Söyleneni yapan çırak, ağzının kenarlarından akan suyu koluyla silerken, usta aynı soruyu sorar. “Tadı nasıl?” “Ferahlatıcı” diye cevap verir çırak. “Tuzun tadını aldın mı?” diye sorar yaşlı adam, “hayır” diye cevaplar çırağı, usta çırağının yanına oturur şöyle der: “Yaşamdaki acılarda tuz gibidir, ne azdır, ne de çok. Acının miktarı hep aynıdır. Ancak bu acının şiddeti, neyin içine konulduğuna bağlıdır.” Acı olduğunda yapman gereken tek şey, acı veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl olmaya çalış... 

2) GÜL BAHÇESI (MEVLANA) :

Bir adam hileyle kuşun birini tuzağa düşürerek yakaladı. Kuş dile geldi, yalvardı: “Ey ulu insan, sen koyunları, öküzleri yedin, bir çok deveyi kurban ettin. Bu dünyada onlarla bile doymadın, benimle mi doyacaksın? Eğer beni bırakırsan ben sana üç öğüt vereceğim. Bunlara uyarsan her müşkülün hallolur.” “Birincisini, elindeyken vereyim, eğer beğenirsen beni bırakırsın. İkincisini şu dama konarken, üçüncüsünü de şu ulu ağaçta söylerim.” dedi. Adam kuşu sıkı sıkıya turarak: “Haydi söyle bakalım, eğer beğenirsem seni bırakırım.” dedi. 
Kuşçağız ilk öğüdü söyledi: “Olmayacak sözü kim söylerse söylesin, inanma.” dedi. Adam öğüdü beğenerek kuşu bıraktı. Kuş uçarak adamın saçağına kondu. İkinci öğüdünü söyledi: “Geçmiş gitmiş şeylere, kaçmış fırsatlara ah vah etme.” dedi. Sonra biraz geriye çekilerek orada bulunan ulu ağaca kondu: “Benim karnımda on bir dirhem ağırlığında paha biçilmez bir inci vardı. Eğer beni kaçırmasaydın o şimdi senin olacaktı.” dedi. Bunu duyan adam ağlayıp inlemeye, saçını başını yolmaya başladı. Bunu gören kuş seslendi: “Ben sana geçmiş gitmiş fırsatlar için ah vah edip üzülme demedim mi? Madem fırsatı kaçırdın, neden üzülüp duruyorsun? Ya öğüdümü dinleme- din yahut da sağırsın. Ayrıca sana olmayacak şeye inanma demedim mi? Benim bütün ağırlığım üç dirhem, karnımda nasıl on bir dirhem ağırlığında inci bulunabilir?” Bunun üzerine adam kendi kendine: “Şimdi söylediklerini daha iyi anladım. Haydi şimdi de üçüncü öğüdünü söyle bakalım.” dedi. Kuş: “Allah için o iki öğüdü güzelce tutun da benden üçüncüsünü mü istiyorsun? Uykuya dalmış bilgisiz kişiye öğüt vermek, çorak toprağa tohum atmak gibidir. Aptallık ve bilgisizlik yırtığı, yama tutmaz.” diyerek uçup gitti. 



3) KİME ANLATSAM KEDERİMI (ÇEHOV): 

Dağın birinde bir bilge kişi yaşarmış. Herkes tarafından sayılır sevilir-miş. Gençlerden biri, bilgenin bilgeliğini kabul etmeyip maskesini düşürmek istemiş ve bir plan kurmuş.
Küçük bir kuşu avucunun arasına yerleştirmiş ve bilgeye sormuş; “Söyle bilge, avuçlarımın arasındaki bu kuş ölü mü diri mi?”
Bilge şöyle bakmış ve demiş ki, “Evlat! Ölü desem avuçlarını açıp kuşu uçuracaksın, diri desem sıkıp öldüreceksin. Ellerinde yaşam ve ölümü birlikte tutuyorsun, gel bu kararı bana verdirme, kendin ver!”.

   4) ÖLÜME BOYUN EĞMEYEN (JACK LONDON) :

Savaşın en kanlı günlerinden bir gün... Asker, en iyi arkadaşının az ilerde kanlar içinde yere düştüğünü gördü. İnsanın başını bir saniye bile siperin üzerinde tutamayacağı ateş yağmuru altındaydılar. Asker teğmene koştu: “Teğmenim, fırlayıp arkadaşımı alıp gelebilir miyim?”
“Delirdin mi?” der gibi baktı teğmen... “Gitmeye değer mi? Arkadaşın delik deşik olmuş... Büyük olasılıkla ölmüştür bile. Kendi hayatını da tehlikeye atma sakın.” Asker ısrar etti ve teğmen “peki” dedi. “Git o zaman.”
Asker o korkunç ateş yağmuru altında arkadaşına ulaştı. Onu sırtına aldı ve koşa koşa döndü. Birlikte siperin içine yuvarlandılar. Teğmen, kanlar içindeki askeri muayene etti. Sonra onu sipere taşıyan arkadaşına döndü: “Sana değmez, hayatını tehlikeye atma demiştim. Bu zaten ölmüş.”
“Değdi teğmenim” dedi asker... “Çünkü yanına ulaştığımda henüz sağdı. Onun son sözlerini duymak, dünyaya bedeldi benim için. Ve arkadaşının son sözlerini hıçkırarak tekrarladı. “Geleceğini biliyordum!..” demişti arkadaşı. “Geleceğini biliyordum!” 

5) YALNIZ ADAMIN HAYALLERI (J.J. ROSSEAU):

Karlı bir kış günüydü. Yağan kardan üşümüş küçük kırlangıç, yalnız yaşa-yan bir adamın evinin penceresinin dışına gelip gagasıyla camı tıklatmış, adeta adamın onun içeri girmesine müsade etmesini istemiş. Yalnız adam bu isteği görmüş, “olmaz alamam, git başımdan” der gibi kuşu kovalamış, sonra da kendi kendine söylenmiş; “Hıh, camı tıklatmakla kendisini içeri alacağımı mı sanıyor acaba?.."
Gecenin ilerleyen saatlerinde canı sıkılmış, rüzgar ve soğuk arttıkça yalnız adamı daha başka düşünceler sarmış, kırlangıcın arkadaşlığını geri tepmekten biraz pişmanlık duymuş. “Keşke kuşu içeri alsaydım. Ona biraz yiyecek verirdim. Minik kuş oradan oraya uçar, neşeli sesler çıkartır, cıvıldar, yalnızlığımı paylaşırdı.” demiş. Ertesi sabah ilk işi pencereyi açıp etrafına bakınmış adam, belki kırlangıç oralarda bir yerlerde olabilir diye düşünmüş. Ama görememiş zavallı kırlangıcı... Uzun kış geçmiş yine yaz gelmiş... Etrafta kırlangıçlar, cıvıldayarak uçmaya başlayınca; yalnız adam, heyecanla camını sonuna kadar açıp kuşu beklemiş... Ama hiç gelen olmamış. Onun hevesle havada uçan kırlangıçlara baktığını gören komşusu hikâyeyi öğrenince hafif buruk bir sesle: “Sevgili komşum anlaşılan sen kırlangıçların altı aylık ömürleri olduğunu bilmiyordun?” demiş. Bunu işiten yalnız adam çok üzülmüş ama üzülmek içinde artık geç kaldığını anlamış...